Ένα  στάχυ που λυγίζει μα δεν σπάει ,
επάνω στην κορυφή του ψηλότερου κτιρίου του πλανήτη.
Ένα πορτοκάλι , όταν μυρίζει το δωμάτιο σκοτάδι
και μπλέ φώς, μια μικρή κοπέλα , που δεν  αφήνει
να σε πάρει ο ύπνος μέσα στη θάλασσα.
Η ζωή μας γεμάτη επιλογές, σκασμένη
απο ήχο και εικόνα και κάτι ιπποτικοί
με σπασμένο στομάχι που τους βλέπεις
απο μακριά να μαζεύουν νερό και αστέρια
ή κλεισμένοι σε κρύες χώρες, να ψάχνουν την λεπτομέρεια
που κάνει το τραγούδι κοφτερό ή να ξεθάβουν σοκολάτες
απο το χιόνι.
Ότι πιο αλμυρό, το ζήσαμε μικροί.