Kαλοκαίρι τεράστιο
μας κλείνεις μέσα στο φωτεινό
σου σαλόνι.
Μας κερνάς ποτά φωσφοριζέ
μας κλείνεις τη μύτη για να βουτήξουμε.
Το πρωί σαν μετά απο ναυάγιο
μας κοιτάς και σε κοιτάζουμε να ανεβαίνεις στο βουνό
και να μας κάνεις σινιάλο με το μικρό σου καθρεφτάκι
 για να μην  αποκοιμηθούμε και όταν ξυπνήσουμε είναι χειμώνας.
Πολύχρωμο καλοκαίρι , αχόρταγο , μας λικνίζεις με  το πιο ωραίο
απο τα κύματα,  που  επουλώνει τις παλιές ημέρες
που δεν αποφασίζαμε εμέις για τα ατυχήματά μας.
Είσαι το τεράστιο λευκό  πλοίο που περνάει απο δίπλα μας αλλά
δεν μας βουλιάζει.
Εσύ φροντίζεις να ξημερώσει γλυκά και μείς ξαπλώνουμε
και κοιτάζουμε τον θεόρατο ουρανό να αλλάζει χρώματα
και να ξεπλένει τα ημερολόγια μπροστά απο τα μάτια μας.