Friday 11 September 2015

Σου γράφω μέσα από την φλούδα 
του πορτοκαλιού της αϋπνίας.
Μέσα απο τεχνητά δάκρυα 

της αδύνατης κόρης του φαρμακοποιού.
Μόλις που ακούγεται η θάλασσα 

σαν τσαλακωμένο σεντόνι εραστών.
Σου γράφω μέσα απο κρύσταλλα κλειστών μαγαζιών.
Απο ιπτάμενα εργοστάσια νυχτερινή βάρδια.
Αυτή η πόλη τι όμορφα αραιώνει το κέφι μας.